Öldürdün duygularımı. Belki keskin kokunla, belki hırçın bakışlarınla. Öldürdün aşka inancımı...
Ne bir şiir yazıyor kalemim, ne bir dirhem laf ediyor dilim. Her yer karanlık gidişinden sonra, her yer darmadağın... Uykularım eksik, duygularım hükümsüz. Aşkım fütursuz, kelimeler uzun, lüzumsuz... Kim dinler ki benim Mecnun misali aşk hikayemi, kim anlar ki sana verdiklerimi? Giderken düşündün mü hiç beni,bir kez baktın mı ki arkana, bir kez olsun baktın mı beni hapsettiğin bu kör eden karanlığa? Eskidendi hüzünlenmelerim, hissetmelerim, eskidendi ağlamalarım. Şimdi aldın gittin duygularımı. Kızgın değilim, kızamam da zaten sana...
Ne bir şiir yazıyor kalemim, ne bir dirhem laf ediyor dilim. Her yer karanlık gidişinden sonra, her yer darmadağın... Uykularım eksik, duygularım hükümsüz. Aşkım fütursuz, kelimeler uzun, lüzumsuz... Kim dinler ki benim Mecnun misali aşk hikayemi, kim anlar ki sana verdiklerimi? Giderken düşündün mü hiç beni,bir kez baktın mı ki arkana, bir kez olsun baktın mı beni hapsettiğin bu kör eden karanlığa? Eskidendi hüzünlenmelerim, hissetmelerim, eskidendi ağlamalarım. Şimdi aldın gittin duygularımı. Kızgın değilim, kızamam da zaten sana...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder