Bir Küçük Hezimet

Bazen hayallerimi yazıyorum, bazen hayal kırıklıklarımı. Mutlu olduğum anları, gerçekleşen hayallerimi ya da seni zerre ilgilendirmeyen zaferlerimi yazmak isterdim.

Fakat benim hayatımda neredeyse iyi giden hiç bir şey yok. Bu kez yıllarımı çöpe attığım için burdayım ve yine nedeninin hiç bir önemi yok. Konu olarak temamız şu ki okul için geldiğim, hayatımın işi olacak işe girdiğim ve koca bir 5 yılımı verdiğim bu siktirboktan şehirden elimde bir hiçle eve dönüşüm. Ailem, dostlarım, eski sevgilim, ilkokul arkadaşım ve daha nicelerine göstere göstere pes edişim.

Hayat her gün aleyhimize işleyen, benim için genelde kaybedilen bir kumar. Hayatımın aşkı buralarda bir yerlerde, Ege semalarında satın alacağım evin parası, emeklilik ikramiyem, gençlik anılarım ve daha niceleri birkaç gün sonra ellerimden kayıp gidecek. Bir devrim şarkısı vardır, yaprak döker bir yanımız, bir yanımız bahar bahçe, der ve öylece çalıp gider. İşte o şarkıdaki notaları çalıyor her bir parçam. O şarkıyı bağıra bağıra söylüyor yüreğim, ağlamıyorum ancak ağlamalıyım. İçimde biriken bu kaybediş filmini ağlayarak bitirmeliyim.

Öyle işte, tadım kaçtı. Kendine iyi bak.